Het Openbaar Ministerie stelde op 20 april 2009 in het requisitoir: ‘Het gaat ons niet om de etiketten zelf (boekhouder, administrateur, stroman, katvanger, boodschapper, loopjongen, handlanger o.i.d.). Het gaat om de grote lijn in de verklaringen: Kaatee krijgt opdrachten van Holleeder en voert ze uit ook.’

‘Hond’, ‘rukker’, ‘idioot’
Er waren wel meer ‘etiketten’ die politie en justitie op mij hebben geplakt. De CIE-ers die met Endstra spraken op de achterbank duidden mij bijvoorbeeld aan als ‘hond’, ‘rukker’ en ‘idioot’. Tijdens de repliek openbaarden de Officieren van Justitie welke kwalificatie zij het beste vond passen: ‘Kaatee, de financiële man van Holleeder.’ Vanaf het moment dat Fred Teeven mij in mei 2006 en plein public de ‘Minister van Financiën van Holleeder’ noemde, heeft er bij het OM kennelijk weinig voortschrijdend inzicht plaatsgevonden.

Journalisten
De meeste journalisten hebben het aanvankelijke beeld dat politie en justitie in 2005 en 2006 van mij hebben gepresenteerd, later bijgesteld. Peter Elberse, misdaadverslaggever van het ANP, beschrijft de gewaarwording bij het journaille in 2008 in zijn boek ‘Bekentenissen uit de bunker’:

Voordat het proces begon, werd hij veelvuldig afgeschilderd als de financiële man van de Neus, de boekhouder, zelfs ‘de minister van Financiën’. Inmiddels kunnen we vaststellen, denk ik, dat Kaatee daarmee onrecht is aangedaan, want van een dergelijke positie in een criminele organisatie is beslist geen sprake geweest. Nu ploetert hij in procedures die de gemeente tegen hem aanhangig heeft gemaakt, die erin moeten resulteren dat hij zijn twee gokhallen op de Amsterdamse Wallen kwijtraakt. Ik zie het somber voor hem in, het imago van Holleeder heeft grote schaduwen en misschien is zelfs een vrijspraak voor Kaatee nog niet genoeg om het geschetste beeld teniet te doen, althans niet voldoende om onder de knoet van de wet Bibob uit te komen.

Willem Endstra
De variatie aan rollen die op mij van toepassing werd geacht toont wel aan dat niemand in de omgeving van Endstra een goed beeld had. Toen Willem Endstra op de achterbank werd gevraagd wie de financiële man was van Holleeder, noemde hij Rob Boon en Jan Guyt. Daarnaast beweerde Endstra dat hij Holleeder op financieel gebied ook zelf het een en ander had geleerd.

Toen Endstra op 29 augustus 2002 op zijn kantoor met advocaat Beckers sprak over California Properties BV omschreef hij mij achtereenvolgens als een ‘personeelslid’ en ‘werknemer’. Niks boekhouder of financiële man, laat staan van Willem Holleeder.

De kwalificatie ‘boekhouder’ wordt Endstra voor het eerst in de mond gelegd door CIE-rechercheur Henk die bekend is met het Citypeak-onderzoek dat halverwege de jaren 90 plaatsvond naar strafbare activiteiten van de voormalige Heineken-ontvoerders. In dat onderzoek duidde Thomas van der Bijl mij in zijn verklaringen aan als ‘de boekhouder van de Molensteeg’. Vanaf het moment dat Henk mij op de achterbank ‘de boekhouder’ noemt, ben ik ook voor Endstra ‘de boekhouder’.

Getuigen 
Bram Zeegers, Endstra’s vertrouwenspersoon, kende mij niet of nauwelijks en verklaarde over mij: ‘Ik herinner mij hem niet zo heel goed, omdat ik zelf niets met hem te maken had en hij ook geen contact met mij zocht. Ik meen dat hij iemand van rond de veertig is, met een modern soort zonnebril. Een donker leren jack en een spijkerbroek. Puck (secretaresse) noemde hem ‘Marcel’ en vertelde mij dat hij in een jazzbandje speelde. In de tweede helft van 2003 heeft zij mij eens gezegd dat Marcel weer geweest was. Dat was volgens haar toen een uitzondering.’

Endstra’s andere secretaresse Danielle verklaarde: ‘Volgens mij was hij boekhouder, ik denk dat hij mij dat wel eens heeft verteld’.

Endstra’s zakenpartner en stroman Dennis Prins concludeerde dat ik wel een boekhouder moest zijn omdat ik het dossier Leijenbergh en Nieuwgraaf door en door kende. Omdat deze vennootschappen waren gerelateerd aan Maike Dijkhuis en zij toen de vriendin was van Willem Holleeder, kon Prins naar eigen zeggen geen andere conclusie trekken dan dat ik voor Holleeder moest werken.

Op deze wijze is de beeldvorming ontstaan bij de getuigen die elkaar ook nog eens onderling hebben beïnvloed.

Haico Endstra
Eigenlijk is Haico Endstra de enige getuige die mij in zijn verklaringen heeft aangeduid als ‘de financiële man van Holleeder’, want dat had hij ‘zo begrepen’. Een eigen interpretatie dus, niet gebaseerd op feiten.

‘Haico is een zeezeiler, zonder verstand van vastgoedzaken’, verklaarde Dennis Prins over Wim Endstra’s broer. ‘Haico wist eigenlijk maar weinig van waar Wim allemaal mee bezig was geweest, had volgens mij ook geen verstand van Convoy’, wist getuige Zeegers. Dan is zeezeiler Haico natuurlijk niet de persoon die uit eigen wetenschap over mij kan oordelen. Haico Endstra is wel een van de eersten die de dagboekaantekeningen van zijn broer leest en daarna in eigen kring rondvertelt dat ik voor Holleeder zou werken.

De (echte) boekhouder van Holleeder
Het etiket ‘boekhouder van Holleeder’ sprak het meest tot de verbeelding van journalisten want zo werd ik het vaakst aangeduid in de media. Op 1 november 2007 verscheen de enig echte boekhouder van Holleeder als getuige in de Bunker.

De heer R. uit Leusden had een punt toen hij zich tijdens het verhoor naar Willem wendde en zei: ‘Sorry dat ik het zeg meneer Holleeder, maar het is geen aanbeveling de boekhouder van Holleeder te worden genoemd.’ Dit was nadat de boekhouder onder ede had verklaard 12 jaar lang voor Holleeder de financiële administratie van zijn bedrijven te hebben gedaan, de jaarrekeningen te hebben opgesteld en alle aangiften inkomstenbelasting van Willem te hebben verzorgd. De boekhouder was ook bestuurder geweest van een vennootschap van Holleeder en verklaarde hierover bij het hof: ‘In die BV zat een pand met een verhuurrecht en het ging niet goed met die BV. Dat heb ik gedaan. Holleeder verzocht mij de boekhouding te doen tot dat het pand zou zijn verkocht.’

Officier van Justitie Plooij
Op vragen van mijn toenmalige advocaat Arthur van der Biezen antwoordde de boekhouder: ‘U vraagt mij of het juist is dat bij mij stukken in beslag zijn genomen. Dat is juist, dat is tweemaal gebeurd. (…) Ze stonden om 7 uur met 8 man voor de deur. Mijn dochtertje was toen vijf jaar oud en het had veel impact op ons (…) De eerste keer dat ze kwamen was in juli 2005. De tweede keer zijn geen vragen gesteld. Zij kwamen toen op de dag dat verdachte Holleeder is gearresteerd om nog de laatste, nagekomen stukken in beslag te nemen. (…) In de pers wordt wel gezegd dat Holleeder miljoenen had maar die ben ik niet tegengekomen.’

Op hetzelfde tijdstip vonden ook bij mij huiszoekingen plaats. Daar werd geen enkel document aangetroffen van of in relatie tot Willem Holleeder. Op de vervolgvraag aan Officier van Justitie Koos Plooij waarom de echte boekhouder van Holleeder niet is gehoord door de Nationale Recherche, antwoordde Plooij: ‘R. was niet interessant wat ons betreft want hij is niet de boekhouder.’ Dit was nadat R. omstandig had verklaard van 1995 tot 2006 de boekhouder van Holleeder te zijn geweest. Het OM bleef erbij dat ik ‘de boekhouder’ was want het had mij nu eenmaal in die rol geperst en kon daarna niet meer terug zonder haar geloofwaardigheid te verliezen.

‘Gewoon een stoffig boekhoudertje’
De eerstvolgende procesdag was ik bij de ingang van de Bunker getuige van een conversatie tussen twee journalisten. Aan een lange slungelachtige verslaggever van BNR-Nieuwsradio werd door een blonde vrouwelijke collega gevraagd naar het getuigenverhoor van de boekhouder van Holleeder de vorige dag. De slungel antwoordde: ‘Nou dat stelde niks voor. Gewoon een stoffig boekhoudertje, ook zoals hij praatte. Dat was voor mij wel de bevestiging dat Kaatee de echte boekhouder is van Holleeder.’